The theatricality of an artist’s body working against a restraint, both in an ideological aspect and as a linguistic barrier, generates a certain level of tension through a series of processes. Each screen claims its role as a container, which accommodates performance work reproduced at an anachronistic present tense.
A Shakespearean prologue, an exiled Makarios and a framed traditional dance-routine.
by: Andreas Pashias
11/09/09 Exhibition at 10h00 - 14h00, 16h00 - 19h00
12/09/09 Exhibition at 10h00 - 14h00, 16h00 - 19h30
νεοκάπηλος (ο,η) ουσ. συλλέκτης ευγενικών ιδεών και πολιτιστικών υποθέσεων με απώτερο σκοπό την εκμετάλλευση και σύσμιξή τους σε νεοπαγές κράμα
Η θεατρικότητα του σώματος ενός καλλιτέχνη το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο με ιδεολογικές και γλωσσικές φόρμες, παράγει ένα είδος τριβής μέσα από μια σειρά διαδικασιών. Κάθε οθόνη αποτελεί ένα δοχείο, φιλοξενώντας performance έργα τα οποία αναπαράγονται σε ένα αναχρονιστικό παρών.
Ένας Σαιξπηρικός πρόλογος, ένας εξορισμένος Μακάριος και ένα κορνιζαρισμένο ζεϊμπέκικο.
Από τον: Ανδρέα Πασιά
11/09/09 Έκθεση στις 10h00 - 14h00, 16h00 - 19h00
12/09/09 Έκθεση στις 10h00 - 14h00, 16h00 - 19h30
